Voetbalscholen, het is/was een gat in de markt. Hoe meer spelers zich aanmelden des te lucratiever is het. De ouders die hun kinderen er naar toe brengen of aan laten deelnemen, zien in hun kind een talent die het ver kan schoppen. De Voetbalscholen spinnen hier garen mee en spelen hier handig op in. Van maatwerk en individuele aandacht is geen sprake. Het matcht immers niet met het business model. De massa maakt dit wel mogelijk maar het  gaat ten koste van de kwaliteit.

De extreme kijk van de ouders op het eigen kroost, vertroebelt de echte kijk. Sommige kinderen lijden onder de door hun ouders opgelegde druk. Zij horen keer ook keer hoe goed zij zijn. Sommige kinderen gaan hierin geloven en vertonen gedrag wat hiermee samengaat. Zij kunnen niet omgaan met tegenslag en kritiek van derden (trainer/coach).

Ook de Voetbalscholen binnen een vereniging pretenderen specifieke aandacht en training te geven. Helaas is dit niet zo. Verenigingen gebruiken de term “Voetbalschool” als window dressing.
Kijk ons eens, wij hebben een Voetbalschool. Zeer jonge spelers waarbij geen onderscheid wordt gemaakt tussen de talenten en spelers zonder specifieke aanleg, worden bedolven met allerlei schijnbewegingen en technische hoogstandjes. Voor het zicht lijkt het wat, nog los van de inhoud houdt men totaal geen rekening met de natuurlijke aanleg van de speler. Doordat in veel gevallen ook de kwaliteit van de trainers te wensen overlaat, stagneert de ontwikkeling van met name de talenten in deze Voetbalscholen.

Ik ben van mening dat individuele training , (echte) talenten zich sneller en beter kunnen ontwikkelen dan spelers die bij een Voetbalschool aangesloten zijn. Wel dient opgemerkt te worden dat het van groot belang is dat de individuele training niet zoals bij Voetbalscholen na een of twee jaar stopt.

De ontwikkeling van het individu stopt nooit en zal voortgezet moeten worden. Investeren in goede en deskundige trainers met voldoende voetbalbagage en een visie is hiervoor een voorwaarde. 

De Evangelist